Dit artikel gaat over pesten en wat we ertegen kunnen doen (als ouders, als leerkrachten, als maatschappij,...). Het is een zeer interessant artikel, want het haalt alle punten aan die we nog kunnen verbeteren. Want pesten is niet enkel de schuld van de pester, de gepeste of de zwijgende groep errond. Het is ook een zaak van opvoeden, van vaardigheden aanleren, van zelf het goede voorbeeld te geven.
Daarom dat IEDEREEN kan helpen om te strijden tegen pesten, ook wie zelf geen ouder of leerkracht is. Want is het niet zo dat wij soms onverdraagzaam zijn tegenover anderen, vb. een kinderopvang voor de rechter slepen, omdat de kinderen te veel lawaai maken wanneer ze spelen. Of dat we zelf mensen beoordelen op hoe ze eruit zien (huidskleur, kleren,...). Ik kan enkel zeggen dat ik dit ook doe, vaak onbewust. Maar wanneer ik zulke zaken luidop zeg (in het bijzijn van kinderen) dan heeft dit ook een invloed op het (latere) gedrag van deze kinderen. Het is dus goed om mezelf een spiegel voor te houden en kijken hoe ik mijn eigen bedrag kan veranderen (in de positieve, verdraagzame richting).
Ook als ouder moet ik een evenwicht vinden tussen 'mijn kind blootstellen aan de harde wereld' en 'het mondig genoeg maken om zijn mening (op respectvolle manier) te kunnen uiten'. Want uiteindelijk wil ik dat mijn kind niet in 1 van de 3 bovenvermelde groepen terecht komt (pesters, gepesten of de zwijgende groep errond). Ik zou liever hebben dat hij in een vierde groep terechtkomt: de mondige groep errond die durft op te staan tegen de pester (waardoor de pester zijn 'macht' verliest en dus niet meer pest). Maar het liefst van alles zou ik willen dat er geen groepen meer zijn, maar dat is waarschijnlijk een doel van me die nooit bereikt zal worden. Maar het lijkt me wel mooi om hiernaar te streven.
Ik probeer nu al om met mijn zoon (bijna 2 jaar) te praten over gevoelens, vb. wanneer hij iets doet wat ik niet leuk vind. Als het te erg is, plaats ik hem even in de hoek en dan zeg ik hem wat ik niet leuk vond en waarom ik dat niet leuk vond. Ik weet dat hij het meestal nog niet snapt, maar zo leert hij uiteindelijk (hopelijk) wel. Het lijkt me ook goed om af en toe een boek over pesten te voor te lezen (misschien als ze wat ouder zijn).
In de klas kan je het als leerkracht ook aankaarten, misschien beter vooraleer problemen zich voordoen. Gewoon een gesprek aangaan rond pesten (zonder iemand te beoordelen), vooral (alle) kinderen zelf aan het woord laten (hoe ze over pesten denken, of ze zelf al betrokken zijn geweest bij pesten, wat ze goed/niet goed vinden aan pesten, in welke groep ze zichzelf plaatsen, hoe ze zouden reageren als ze in een andere groep zouden zitten,...). Het kan als weekthema, maar misschien is het beter om het af en toe doorheen het hele jaar aan te kaarten. Of een combinatie van de twee: in het begin van het schooljaar een week over het thema 'pesten' en dan nog af en toe terug komen op het thema doorheen het jaar.
Maar het is duidelijk dat al deze zaken apart niet zo'n groot effect zullen hebben dan wanneer al deze zaken samen, door iedereen worden toegepast.
Wat betekent dat dit artikel ook bij 'mens en maatschappij' thuishoort.
Bron: Vanlierde, K. (2014). Een paar mondige kinderen volstaan... De Bond, 6(94). 14-15
Bron: Vanlierde, K. (2014). Een paar mondige kinderen volstaan... De Bond, 6(94). 14-15
Geen opmerkingen:
Een reactie posten