Mens en natuur: klimaattop in Warschau

Ik heb zonet nog verschillende artikels gelezen over de klimaattop in Warschau, vorig jaar. Er werden geen harde maatregelen getroffen, of normen vastgelegd. Het is slechts de bedoeling dat alle deelnemende landen hun doelstellingen moeten bekendmaken om hun CO²-uitstoot te verminderen, dit voor de conferentie in 2015 (in Parijs). In deze klimaattop in Warschau werd enkel de basis gelegd voor het klimaatakkoord dat ze in 2015 in Parijs willen bekomen. Er stonden 3 punten op de agenda (waarvan er bij geen enkele een definitief besluit of standpunt gemaakt werd):

- de aanpak van uitstoot van schadelijke stoffen

- de financiële aanpak van de klimaatsverandering

- een instelling/systeem creëren voor die kwetsbare landen voorziet in financiële steun

Ik begrijp niet dat ze het zo laten aanslepen. Konden ze daar al geen normen bepaald hebben? Ze hadden enkele dagen de tijd om te discussiëren, dan is het toch ook mogelijk om er al normen aan te verbinden. Wachten tot 2015, dat is voor mij een verlies van 2 jaar. Want we zouden nu al kunnen ingrijpen. Niet enkel ieder van ons als persoon, maar ook de overheid (de Vlaamse overheid, de Belgische overheid, de Europese overheid en zelfs de "wereldeoverheid" als die zou bestaan). Op elk niveau moet er ook nagedacht worden over het milieu, maar blijkbaar zijn politici daar niet mee bezig. Ik vraag me af; hebben zij geen kinderen die ze een gezond leven gunnen? Of zijn ze niet overtuigd dat het slecht gesteld is met de wereld? Ik zou alleszins het risico niet durven nemen. Ook al is het beter gesteld met de natuur dan wordt bewezen, dan nog zou ik de dingen doen om het milieu te beschermen. Het is een kleine moeite, een kleine aanpassing in je levenswijze. Maar het kan een groot verschil zijn voor de volgende generaties. En ik ben er ook van overtuigd dat het een groot verschil kan maken en dat het nodig is. Zijn politici dan echt zo egoïstisch dat ze niet zien dat er ingegrepen moet worden (nu meteen)? Eens zien of er in september in New York al iets veranderd is bij de overheden. Ik hoop het echt van hart; dat ze meer ouder en mens worden i.p.v. nalatige geldwolven.

Mens en zingeving: bedenking

Net nog eens beginnen nadenken over geloof. En misschien is het doordat de verkiezingen dichterbij aan het komen zijn, maar ik begon geloof te vergelijken met politiek. Eigenlijk is het nog zo geen slechte vergelijking. Want ik vind dat de verschillende godsdiensten, religies en levensbeschouwingen constant hun best doen om mensen te overtuigen om zich 'bij hen aan te sluiten'. En ze smijten, zoals politieke partijen vaak, met modder naar elkaar, ze halen elkaar door het slijk. Vaak gaat de politieke keuze van mensen over op hun kinderen, een soort traditie. Zien we dit ook niet bij godsdiensten, zonder dat de meesten weten waarvoor hun godsdienst staat (en waar de andere levensbeschouwingen voor staan)? Misschien zouden we de leeftijd van geloven ook kunnen optrekken tot 18, net zoals bij het stemmen. Maar hen ondertussen alle info geven die ze willen en moeten hebben om een juiste keuze (voor zichzelf) te kunnen maken. Zoals iedereen vrij is om zijn politieke partij te kiezen, zou ook iedereen vrij moeten zijn om zijn geloof te moeten kiezen. Niet op basis van wat anderen verplichten, maar door alles naast elkaar te leggen en daaruit de godsdienst/politieke partij te kiezen die het best bij hen past. Of zoals bij politiek niet mogelijk is: een overtuiging te kiezen bestaand uit verschillende puntjes, uit verschillende godsdiensten/religies/levensbeschouwingen. Want alle godsdiensten/religies/levensbeschouwingen hebben wel iets dat interessant is. Dit zou trouwens bij politiek ook moeten kunnen: kiezen op de punten die voor mij van belang zijn i.p.v. voor een hele partij (dus ook met punten waar je niet achterstaat) of een persoon van een partij (die je gewoon sympathiek vind zonder te weten waarvoor de partij staat) te moeten kiezen. Zo weet de regering ook welke punten er het belangrijkst zijn voor de hele bevolking en weet het ook meteen waar het moet aan werken. 

Daarom dat ik het eigenlijk fout vind om kinderen te laten dopen bij de geboorte, omdat ze dan niet zelf kunnen kiezen waarin ze geloven, de ouders bepalen dit voor hen (en vaak niet uit geloofsovertuiging). Misschien moeten we eens kijken om hen gewoon de waarden die belangrijk zijn (in de verschillende overtuigingen) in menselijke relaties bij te brengen, ze alle info aanbieden en alles vergelijken, zodat zij uiteindelijk kiezen wat ze willen geloven. En misschien moeten we niet wachten tot 18, maar kunnen ze die keuze  maken op hun 12e.

Ik weet het, dit sluit dicht aan bij de overtuiging van 'vrijzinnig humanisme', behalve dat daar geen sprake is van geloofsovertuigingen. 

Mens en natuur: extra 5 artikel "Vlaams klimaatbeleid blijft ondermaats"

Het artikel beschrijft wat wij (als mens en als maatschappij) kunnen doen om duurzamer te leven. 

Nu zien regeringen en tegenstanders van hernieuwbare energie (en eigenlijk ook de meeste mensen, waaronder mezelf) vooral de kostprijs van deze investeringen i.p.v. wat ze ons op lange termijn opleveren. Want het is nu dat we dat geld op tafel moeten leggen, voor iets waar we pas binnen enkele (tientallen) jaren het effect van kunnen zien. En dat geld kan ik voorlopig nog aan andere zaken besteden (mijn huis, mijn kinderen, vakantie,...). 

Terwijl we uiteindelijk meer voordeel halen als we nu collectief in duurzaam leven en natuur investeren.

En hoewel regeringen en grote, vervuilende bedrijven misschien wel het grootste verschil kunnen maken, is het aan ieder van ons om ook het (kleine) verschil te maken. Wij moeten (elk voor onszelf, voor anderen en voor alle generaties na ons) ons gedrag natuurvriendelijker en duurzamer maken. Door onze mobiliteit in vraag te stellen (ik zou vaker met de fiets moeten en kunnen gaan), door onze eetgewoonten in vraag te stellen (ik zou makkelijk 1 maal per week vegetarisch kunnen eten --> waarom doe ik het dan niet?), door na te denken over onze vakanties (zijn vliegtuigvakanties echt zoveel leuker dan kortbij vakanties, zeker met kinderen? --> mijn kind speelt overal even graag, zolang er maar zaken aanwezig zijn waarmee hij kan/mag spelen en zolang wij er zijn om samen met hem te spelen), door ons energieverbruik onder de loep te nemen (ik kies ervoor om minder kledij in de droogkast te steken en meer aan rekken te hangen, ongeacht het feit dat mijn huis dan volstaat met droogrekken).

Het lijken kleine zaken wanneer je ze allemaal apart ziet, maar tel alles samen en dan zie je dat ieder van ons wel degelijk het verschil kan maken.

Bron: Dutry, C. (2014). Vlaams klimaatbeleid blijft ondermaats. De Bond, 7(94). 16-17.

Mens en medemens: extra 2 artikel "Een paar mondige kinderen volstaan..."

Dit artikel gaat over pesten en wat we ertegen kunnen doen (als ouders, als leerkrachten, als maatschappij,...). Het is een zeer interessant artikel, want het haalt alle punten aan die we nog kunnen verbeteren. Want pesten is niet enkel de schuld van de pester, de gepeste of de zwijgende groep errond. Het is ook een zaak van opvoeden, van vaardigheden aanleren, van zelf het goede voorbeeld te geven.

Daarom dat IEDEREEN kan helpen om te strijden tegen pesten, ook wie zelf geen ouder of leerkracht is. Want is het niet zo dat wij soms onverdraagzaam zijn tegenover anderen, vb. een kinderopvang voor de rechter slepen, omdat de kinderen te veel lawaai maken wanneer ze spelen. Of dat we zelf mensen beoordelen op hoe ze eruit zien (huidskleur, kleren,...). Ik kan enkel zeggen dat ik dit ook doe, vaak onbewust. Maar wanneer ik zulke zaken luidop zeg (in het bijzijn van kinderen) dan heeft dit ook een invloed op het (latere) gedrag van deze kinderen. Het is dus goed om mezelf een spiegel voor te houden en kijken hoe ik mijn eigen bedrag kan veranderen (in de positieve, verdraagzame richting).

Ook als ouder moet ik een evenwicht vinden tussen 'mijn kind blootstellen aan de harde wereld' en 'het mondig genoeg maken om zijn mening (op respectvolle manier) te kunnen uiten'. Want uiteindelijk wil ik dat mijn kind niet in 1 van de 3 bovenvermelde groepen terecht komt (pesters, gepesten of de zwijgende groep errond). Ik zou liever hebben dat hij in een vierde groep terechtkomt: de mondige groep errond die durft op te staan tegen de pester (waardoor de pester zijn 'macht' verliest en dus niet meer pest). Maar het liefst van alles zou ik willen dat er geen groepen meer zijn, maar dat is waarschijnlijk een doel van me die nooit bereikt zal worden. Maar het lijkt me wel mooi om hiernaar te streven.

Ik probeer nu al om met mijn zoon (bijna 2 jaar) te praten over gevoelens, vb. wanneer hij iets doet wat ik niet leuk vind. Als het te erg is, plaats ik hem even in de hoek en dan zeg ik hem wat ik niet leuk vond en waarom ik dat niet leuk vond. Ik weet dat hij het meestal nog niet snapt, maar zo leert hij uiteindelijk (hopelijk) wel. Het lijkt me ook goed om af en toe een boek over pesten te voor te lezen (misschien als ze wat ouder zijn).

In de klas kan je het als leerkracht ook aankaarten, misschien beter vooraleer problemen zich voordoen. Gewoon een gesprek aangaan rond pesten (zonder iemand te beoordelen), vooral (alle) kinderen zelf aan het woord laten (hoe ze over pesten denken, of ze zelf al betrokken zijn geweest bij pesten, wat ze goed/niet goed vinden aan pesten, in welke groep ze zichzelf plaatsen, hoe ze zouden reageren als ze in een andere groep zouden zitten,...). Het kan als weekthema, maar misschien is het beter om het af en toe doorheen het hele jaar aan te kaarten. Of een combinatie van de twee: in het begin van het schooljaar een week over het thema 'pesten' en dan nog af en toe terug komen op het thema doorheen het jaar.

Maar het is duidelijk dat al deze zaken apart niet zo'n groot effect zullen hebben dan wanneer al deze zaken samen, door iedereen worden toegepast.

Wat betekent dat dit artikel ook bij 'mens en maatschappij' thuishoort.


Bron: Vanlierde, K. (2014). Een paar mondige kinderen volstaan... De Bond, 6(94). 14-15

Mens en natuur: extra 4 artikel "Alles begint met een vruchtbare bodem"

Uit dit artikel onthou ik vooral het feit dat we goed kunnen doen voor de natuur door onze landbouwgrond niet om te ploegen vooraleer we er planten op willen zaaien. Het is niet voor mij persoonlijk van toepassing (gezien ik geen landbouwer ben), maar het stemt wel tot nadenken. Het zijn niet enkel de energiekosten die verminderen, ook de CO2-uitstoot vermindert met de helft.  En bovendien kan de bodem daardoor ook meer koolstof opslaan (die nu in onze lucht terechtkomt en daar schade toebrengt aan de ozonlaag). Als er dan nog eens bomen aangeplant zouden worden op de landbouwgronden, dan zouden die bomen ook koolstof opslaan. Misschien moet de overheid hiervan (nog) eens op de hoogte gebracht worden, zodat ze hier ook naar streven en landbouwers kunnen overtuigen om op deze manier te werk gaan. Ik weet niet of ik hier zelf aan kan meewerken, misschien door zelf bioboer te worden (op kleine schaal) of zelf een boom in mijn tuin te planten.

Bron: Dutry, C. (2013). Alles begint met een vruchtbare bodem. De Bond, 23(93), 11.

Mens en natuur: extra 3 krantenartikel "Gletsjer bedreigd in Italiaanse Alpen"

Met wat ik net geleerd had over de natuur, de milieuvervuiling en duurzaam leven, vond ik dit artikel wel toepasselijk. Ik zou het anders heel raar gevonden hebben dat ze een gletsjer met doeken inpakken, maar nu begrijp ik dit en weet ik ook waarvoor dit dient. Het heeft iets te maken met het feit dat ijs uit zichzelf de zon weerkaatst. Maar nu dit ijs smelt, komen er donkere vlakken zichtbaar en die absorberen het zonlicht i.p.v. terug te kaatsen, waardoor die vlakken nog meer opwarmen (vicieuze cirkel). Nu, door de gletsjer in te pakken met witte doeken, proberen ze het zonlicht alsnog te weerkaatsten, waardoor de gletsjer niet opwarmt en zo kan hopelijk weer ijs gevormd worden in de winter. En als de ijslaag van de gletsjer zich weer hersteld heeft, dan kan het ijs zelf weer een natuurlijke filter vormen voor het zonlicht en die weerkaatsen en zo blijft het ijs terug liggen (vicieuze cirkel). Het komt er dus gewoon op neer om de 'opwarmende vicieuze cirkel' stop te zetten en terug om te draaien in een 'zonlicht-weerkaatstende vicieuze cirkel'. Maar dat houdt ook verandering van mentaliteit in, een gletsjer inpakken in witte doeken alleen zal ons niet helpen om voor de ommekeer te zorgen. We moeten meer doen, iedereen moet meer doen!

VMMA. (2014, mei 7). Nieuwsblad.be. Opgeroepen op 8 mei 2014 via http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=DMF20140507_01095532

Mens en zingeving: extra 5 "When you believe" Mariah Carey en Whitney Houston

Het liedje is afkomstig van de fillm "Prince of Egypt", een tekenfilm over Mozes. Het staat dus zeer dicht bij het christelijk geloof. Maar ik vind dat het ruimer gezien kan worden. Dat het ook over geloof in eigen kunnen gaat, meer nog dan over geloof in een god. Het gaat erom dat je altijd moet hopen op mirakels, dat je altijd moet blijven hopen en vechten. En dat de hulp niet altijd komt wanneer je het nodig hebt, maar dat hulp soms onverwachts/ uit onverwachte hoek komt. Ook het besef dat we vaak sterker zijn dan dat we onszelf inschatten, dat we heel veel zaken in het leven aankunnen (waarvan we op voorhand dachten dat we ze niet zouden aankunnen).

Bron: cowgirlstevie. (25 maart 2008). When you believe - Mariah Carey and Whitney Houston. [Videobestand]. Geraadpleegd via https://www.youtube.com/watch?v=3kfpE8xYBmY

Mens en zingeving: extra 4 gedicht "Geluk" van Ted van Lieshout

Dit gedicht zal ik uittypen, omdat het van geluk iets tastbaars maakt, terwijl het dat eigenlijk niet is. De boodschap uit dit gedicht is voor mij: dat je niet te veel moet vasthouden aan je geluk, dat je er niet op zoek naar moet gaan; maar dat je gewoon moet genieten van de gelukkige momenten in je leven. En geluk is iets waar iedereen op zoek naar is, waar mensen zelfs jaloers op kunnen worden als ze beseffen dat zij niet gelukkig zijn, terwijl ze anderen zien die wel gelukkig zijn.

Geluk

Mama, waar heb jij het geluk

gelaten? Ik had het hier

neergelegd en nou is het weg!

Je zult het wel ergens hebben laten

slingeren of het is gestolen of

misschien per ongeluk weggegooid.

Wie zou mijn geluk willen stelen?

Wie niet?

Bron: van Lieshout, T. Mama! Waar heb jij het geluk gelaten (gedichten en prenten). Amsterdam: Leopold.

Het gedicht kan je op pagina 3 van het boek vinden.

Mens en zingeving: extra 3 gedicht "Mooie dag" van Ted van Lieshout

Dit gedicht gaat over de relatie tussen moeder en kind. Ik denk net zo over de relatie met mijn kind, want iedere dag is mijn kind degene die mij het gelukkigst maakt. Iedere morgen mijn zoon wakker maken, hem aankleden, samen ontbijten,... daar wordt ik gelukkig van. En hij moet er niet eens iets speciaals voor doen, gewoon door er te zijn, kan hij mij gelukkig maken.

Bron: van Lieshout, T. Mama! Waar heb jij het geluk gelaten (gedichten en prenten). Amsterdam: Leopold.

Het gedicht "Mooie dag" staat op pagina 1.

Mens en lijden: extra 4 Gedichtje "Jij" van Ina van der Beek

Jij

De datum dat jij jarig bent,

de avond van Oudjaar,

dat zijn van die extra moeilijke

en zo zijn er nog een paar.

Maar toch is dat nog 't ergste niet;

je bereidt je erop voor,

je wapent je, je zet je schrap

en zo kom je er wel door.

Nee, 't moeilijkste is als onverwacht

't verleden binnendringt.

Als iemand iets over je vraagt,

of als muziek van toen, plots klinkt.

Een geur, een woord of een gebaar

waarin ik jou herken,

laten me pijnlijk voelen

hoe kwetsbaar ik nog ben.

Bron: Fiddelaers - Jaspers, R. (2003). Kun je de dood ook groeten? (101 afscheidsgedichten). Kampen: Uitgeverij Kok.

Het betreffende gedicht is op pagina 96 te vinden.

Dit kan toegepast worden op verschillende soorten van lijden; iemand verliezen door de dood, een vriendschap die stuk gaat, afscheid moeten nemen van een huisdier,... Voor mij refereert het op dit moment naar een verloren vriendschap. En het is ook zo: ik probeer sterk te staan op de dagen waarvan ik weet dat ze me aan die vriendschap doen herinneren, of ik probeer de zaken te vermijden die me aan die vriendschap herinneren (zoals bv. bepaalde gemeentes ontwijken). Want dit zijn de dingen die ik min of meer in de hand heb. Het doet inderdaad meer pijn wanneer ik onverwachts aan de verloren vriendschap herinnerd wordt, bv. die persoon tegenkomen op een plaats waar ik dit niet verwachtte.

Mens en lijden: extra 3 "Family potrait" van Pink

Dit is een liedje die mij persoonlijk raakt. Ik ben zelf kind van gescheiden ouders en ik kan me heel goed in

de tekst inleven. Ik ken het gevoel van het kind zeer goed. Ik weet ook maar al te goed welke littekens een scheiding kan nalaten en ik zou willen dat geen enkel kind daar nog mee te maken moet hebben. Maar helaas kan dit niet, het is nu eenmaal zo dat mensen uit elkaar gaan (en dat begrijp ik ook). Ik vind het zelfs beter dat ze uit elkaar gaan, als het echt niet meer lukt. Maar er zijn verschillende manieren om dat te doen en nog al te vaak wordt niet voor de beste oplossing gekozen (vanuit het standpunt van het kind). Want een scheiding zou altijd door de ogen van de kinderen gezien moeten worden. Nu worden kinderen te vaak 'misbruikt' om de andere te raken. 

En ik had ook, zoals Pink het in haar tekst zei, de angst om op dezelfde manier te eindigen als mijn ouders. Daarom dat ik heel lang overtuigd was dat ik niet wou trouwen. Tot op het punt waar ik besefte dat ik mijn eigen leven had, dat ik zelf kon bepalen wat ik wou en dat ik niet dezelfde keuzes hoefde te maken als mijn ouders.

Ook het gevoel dat het mijn schuld was, overkwam me vaak. Daarom dat ik het belangrijk vind voor ouders om tegen hun kinderen te praten, op een open en eerlijke manier, in een omgeving waar alles gezegd en besproken kan worden. Ouders zouden bij een scheiding duidelijk moeten maken aan hun kinderen dat het niet hun schuld is (ook al lijkt het alsof kinderen daar nog niet mee bezig zijn).

Bron: PappasCurry. (18 september 1999). Pink - Family portrait Lyrics. [Videobestand]. Geraadpleegd via https://www.youtube.com/watch?v=hvpQsPKEwbw

Mens en lijden: extra 2 "Dit was je leven/Alles kwijt" van Marco Borsato

"Dit was je leven" van Marco Borsato heeft voor mij een speciale betekenis, gezien ze het gespeeld hebben op de begrafenis van een vriend.

Het liedje gaat over zelfmoord (die vriend van me had ook zelfmoord gepleegd). In feite zijn het de nabestaanden die vragen aan degene die zelfmoord gepleegd heeft of alles nu beter is of als hij eerder teleurgesteld is met het resultaat van zijn zelfmoord. Ik vind het een krachtig liedje, het stemt je echt tot nadenken. Niet enkel over je eigen leven, over je eigen geluk, maar je vraagt je ook af of anderen gelukkig zijn, of anderen misschien aan zelfmoord denken en of jij misschien iets kan zeggen of doen om die gedachten te veranderen.

Bron: MikeyMinou. (15 september 2008). Marco Borsato - Dit was je leven (met songtekst). [Videobestand]. Geraadpleegd via https://www.youtube.com/watch?v=BJk2xdkKSjw

Mens en medemens: extra 1 "Every Day" van Rascal Flatts

De clip van "Every Day" van Rascal Flatts toont ons hoe we met onze medemensen kunnen omgaan. Ik wil zo met de mensen die ik tegenkom (voor de eerste keer of voor de 100 ste keer) omgaan. Hen redden van een bus die eraan komt, hen troosten wanneer er iets gebeurd is, hen beschermen tegen mensen die hen pijn doen,... Daar zou iedereen moeten naar streven: er voor anderen zijn i.p.v. oogkleppen te dragen en enkel met onszelf bezig te zijn. We moeten onze egoïstische manier van leven terug veranderen, ons terug richten op anderen. Het gaat er niet om om onszelf volledig weg te cijferen, het gaat erom om een evenwicht te vinden tussen 'ik', 'jij' en 'wij'. Ik praat hier dan wel in de wij-vorm, ik bedoel eigenlijk: we moeten allemaal voor de spiegel staan en kijken hoe we minder egoïstisch kunnen worden; IK moet voor de spiegel staan en kijken hoe IK minder egoïstisch kan worden.

Bron: rascalflattsofficial. (17 april 2008). "Every Day" - Rascal Flatts Official Music Video. [Videobestand]. Geraadpleegd via https://www.youtube.com/watch?v=YQyQst3iBB4&list=PL5ABBF9A4DCB8DFB6

Mens en samenleving: extra 4 "Samen delen" van Samson en Gert

Dit liedje is er nog eentje uit mijn kindertijd ('Samen delen' van Samson en Gert). Het is zeer toegankelijk voor kinderen. Het doet me nog steeds nadenken over het feit dat de wereld oneerlijk verdeeld is, dat overmatig verbruik aan de ene kant van de aarde er op hetzelfde moment is als een groot tekort aan de andere kant van de aarde. En het hoeft zelfs niet zo extreem te zijn: zelfs in mijn eigen omgeving is er al een enorm verschil tussen 'de rijken' en 'de armen'. Ik reken me tot geen van beiden, maar je zal me zeker niet horen klagen. Ik heb voldoende om te leven en daarnaast kan ik mij af en toe nog luxe permitteren (televisie, vakantie,...). Ik weet dat er mensen zijn met meer, maar ik besef ook dat er mensen zijn die het met veel minder moeten stellen. En ik denk zelfs dat ik met geen van beiden zo willen ruilen, want geld lijkt de oplossing op alle problemen, maar dat is het niet. Het is een oplossing voor veel problemen, maar het is ook de oorzaak van veel problemen. Want meestal gaat geld gepaard met het meer en meer willen van geld, waardoor je andere echt belangrijke zaken uit het oog verliest. 

Volgende uitspraak (die mijn ouders vaak gebruiken) omvat de kern van wat ik wil zeggen: "Geld maakt niet gelukkig, maar geen ook niet."

Bron lyrics: Jomaanro B.V. (onbekend). Songteksten.nl. Opgeroepen op mei 7, 2014 van http://www.songteksten.nl/songteksten/40013/samson---gert/samen-delen.htm

Bron muziek: samsonklassiekers. (1 augustus 2010). Samson en Gert Samen delen / tekst en muziek: Stef Bos. [Videobestand]. Geraadpleegd via https://www.youtube.com/watch?v=TT-h1cMo2Xw

Een goed liedje om kinderen te confronteren met armoede in de wereld.

Je kan je natuurlijk nu wel de vraag stellen hoe geloofwaardig het overkomt als een steenrijke vent als Gert Verhulst dit liedje nu nog zingt. Ik weet natuurlijk niet of hij goede doelen steunt of niet, of als hij enkel maar uit alles winst probeert te maken.

Mens en samenleving: extra 3 "The best is yet to come" van Novastar

Ik heb een tijdje geleden het liedje "The best is yet to come" van Novastar gehoord en daar zit 1 zinnetje in die ik wel van toepassing vind op onze huidige maatschappij. Dit is het zinnetje: "(Takes a lot of time to see) we need less to become more."

En dat is ook zo, door steeds meer en meer te willen, verliezen we als het ware onszelf. We weten op den duur niet meer wat ons echt gelukkig maakt. Daarom is het niet slecht om eens 'back-to-basic' te gaan, eens testen hoelang je zonder gsm, zonder pc, zonder alle luxe kan. Want ik geloof dat we die zaken meer gebruiken uit verveling dan dat we ze effectief nodig hebben om gelukkig te leven. Leg eens al je toestellen af en kijk eens om je heen. Misschien kan je eens een gezelschapsspel spelen (waar je anders zelfs al niet zou aan denken), of een wandeling maken, een goed boek lezen, gewoon genieten van de natuur, van de liefde van je kinderen, knutselen,... Er zijn zoveel mooie, leuke dingen te doen en te zien, maar we zien ze niet, omdat we oogkleppen aanhebben en enkel bezig zijn met gsm, pc en televisie.

Bron lyrics: Jomaanro B.V. (onbekend). Songteksten.nl. Opgeroepen op mei 7, 2014 van http://www.songteksten.nl/songteksten/25033/novastar/the-best-is-yet-to-come.htm

Mens en samenleving: extra 2 "Imagine" van John Lennon

Het liedje "Imagine" van John Lennon is voor mij en voor vele mensen een inspiratie (geweest). Het laat ons nadenken over wat we echt belangrijk vinden. Het wijst ons op de problemen die we hebben: de oorlog rond religies, vechten om bezit of om ons land groter te maken, macht, we willen steeds maar meer en meer,... De vraag is: "Hebben we dit allemaal wel nodig om gelukkig te zijn?" Beeld je eens in dat er geen religies waren, geen grenzen aan onze landen, dat er geen honger was, dat we op zoek waren naar meer meer meer. Zou de wereld dan geen betere plaats zijn? Als we allemaal in vrede zouden leven met elkaar, verdraagzaam zouden zijn en respect hebben voor iedereen, zouden we dan niet gelukkiger zijn?

Voor mij is het antwoord 'ja'. Het is alleen spijtig dat dit een niet-realiseerbare droom is. Maar daardoor is het ook een uitdaging om naar die ultieme droom te streven, beginnend vanuit onszelf (waar het ook al vaak fout loopt).

Bron: Rasty Adem. (3 december 2011). John Lennon - Imagine - Lyrics. [Videobestand]. Geraadpleegd via https://www.youtube.com/watch?v=RwUGSYDKUxU

Ik probeer zo vaak mogelijk de lyrics en de muziek op dezelfde moment te bekijken, dan beleef je alles meer in zijn geheel (horen, zien).

Mens en natuur: extra 2 Quote van Helen Keller

I am only one, but still I am one. I cannot do everything, but still I can do something; and because I cannot do everything, I will not refuse to do something that I can do.

Helen Keller

Bron: BookRags Media Network. (onbekend). BrainyQuote. Opgeroepen op mei 7, 2014 van http://www.brainyquote.com/quotes/authors/h/helen_keller.html


Ik heb deze uitspraak gekozen, omdat veel mensen het excuus 'Ik alleen kan niks veranderen aan de wereld' gebruiken om niet natuurgericht te handelen. Deze uitspraak wil zeggen dat, ook al ben ik maar alleen, ik toch voor verandering kan zorgen. En dat we de dingen die we zelf kunnen veranderen, ook effectief moeten veranderen, net omdat we niet alles alleen en zelf kunnen veranderen. En iets doen is altijd beter dan niets doen.

Mens en samenleving: extra 1 "Same Love" van Macklemore & Ryan Lewis ft. Mary Lambert

Het liedje "Same Love" van Macklemore & Ryan Lewis ft. Mary Lambert stelt onze samenleving in vraag. Het laat ons zien dat nog niet iedereen op dezelfde (respectvolle) manier behandeld wordt. De zangers klagen vooral het feit aan dat holebi's in Amerika nog steeds niet mogen trouwen, dat holebi's in sommige landen (de meeste landen) nog steeds nageroepen worden op straat, dat 'homo' nog steeds een scheldwoord is (vaak  gebruikt om voetbalspelers uit te schelden),...

Dit is voor mij heel persoonlijk, gezien ik zelf holebi ben. Ik moet wel toegeven dat ik zelf nog maar weinig uitgescholden ben geweest (waarschijnlijk omdat we ons gedrag onbewust al aanpassen. Ik zou ook discreet zijn als ik hetero zou zijn). Maar eigenlijk zouden we ons niet moeten aanpassen en zouden we even 'intiem' op straat mogen lopen dan hetero's doen. Het ligt misschien ook aan het feit dat wij 2 vrouwen zijn, want ik denk nog altijd dat 2 vrouwen makkelijker geaccepteerd worden dan 2 mannen. En ik ben ook zeer blij dat ik in België geboren ben, waar we mogen trouwen, waar we mogen adopteren, waar we zelfs ons eigen kind kunnen herkennen bij de geboorte. Daarom ben ik ook verrast dat dit in een land als Amerika (die volgens onderzoek 'beter' ontwikkeld is dan België) nog niet mag en kan. 

Ik snap ook niet dat mensen daartegen kunnen zijn. Ok, ik snap dat ze er mensen zijn die er geen voorstander van zijn, maar op een vrije zondagnamiddag de straten van Parijs oplopen (met hun kinderen mee) om te protesteren tegen holebi-huwelijk en holebi-adoptie (omdat hetero's daar 'beter in zijn' of omdat kinderen zowel een vader als moeder nodig hebben), dat gaat er bij mij niet in. Wat ik doe als ouder op een vrije zondagnamiddag is tijd besteden aan mijn kinderen, met hen spelen, hen aandacht geven i.p.v. op straat te komen voor iets waar ik te weinig van af weet om over te oordelen. 

Stel dat de mensen met meer dan 1 partner willen trouwen, dan zou ik niet op straat komen om daartegen te protesteren. Als dit gebeurt met mensen die zelf kunnen beslissen, die bij hun volle verstand zijn, die er zelf voor kiezen en die dit op een respectvolle manier kunnen, wat heb ik daar dan tegenin te brengen? Als zij dit willen, dan doen ze dat maar, het stoort mij niet. Het is niet omdat ik het niet zou doen, dat ik het andere mensen verbied. Zo zou het ook moeten zijn met holebi-adoptie en het holebi-huwelijk. Als 2 mensen elkaar graag zien en hun leven samen willen delen, wie kan daar iets op tegen hebben?

Ik weet nog heel goed dat mijn broer vroeger van het standpunt was dat holebi's niet in staat zijn om kinderen op te voeden ('kinderen kunnen alleen goed opgevoed worden binnen het traditionele gezin'), dat wanneer zijn zoon homo zou zijn dat die niet meer binnen zou mogen, dat holebi's zelf kiezen om 'zo te zijn'. Ik heb de indruk dat hij zijn standpunten al wat bijgeschaafd heeft (gelukkig). Hopelijk volgt de rest van de wereld ook.

Het liedje is te vinden op You Tube.

Bron: MackleRyanLyrics. (5 november 2012). Macklemore - Same Love (Lyrics + Official Music Video). [Videobestand]. Geraadpleegd via https://www.youtube.com/watch?v=OQngzapK5dM

Mens en zingeving: extra 2 quote van Helen Keller

The most beautiful things in the world cannot be seen or even touched, they must be felt with the heart.

Helen Keller

Bron: BookRags Media Network. (onbekend). BrainyQuote. Opgeroepen op mei 7, 2014 van http://www.brainyquote.com/quotes/authors/h/helen_keller.html

Deze uitspraak had ik evengoed bij 'mens en medemens' kunnen plaatsen, want volgens mij gaat het om interactie tussen mensen. Maar voor mij is hetgeen we voelen (voor anderen) ook hetgene wat zin geeft aan mijn leven, daarom dat ik het bij 'mens en zingeving' geplaatst heb. Het gaat hier over liefde, over vriendschap, over respect. En dat is iets wat je niet kan bewijzen, dat is iets wat je moet ervaren, wat je moet voelen. Maar anderzijds kan je die zaken ook uiten door het te tonen, vb. knuffelen, troosten,... Het is wel zo dat je deze zaken moet voelen, want wanneer je liefde probeert te tonen zonder te voelen dan werkt het niet. En de meeste mensen voelen heel goed aan of een gevoel echt is of gefaket (zelfs kinderen; vooral kinderen).

Mens en lijden: extra 1 Quote van Helen Keller

Om ook het positieve van lijden proberen te zien, haal ik er een uitspraak van Helen Keller bij.

"We could never learn to be brave and patient,

 if there were only joy in the world."

Helen Keller

Bron: BookRags Media Network. (onbekend). BrainyQuote. Opgeroepen op mei 7, 2014 van http://www.brainyquote.com/quotes/authors/h/helen_keller.html

Voor mij betekent dit dat er lijden moet zijn, zodat we de vreugdevolle momenten niet als vanzelfsprekend zouden vinden en dat we dus een grotere betekenis kunnen geven aan deze vreugdevolle momenten. Ik ben al vaak mensen tegengekomen die veel meegemaakt hebben en ik moet toegeven dat de meesten onder hen het leven en de tegenslagen beter kunnen relativeren dan personen die 'nog niks ergs' meegemaakt hebben. Lijden hoeft dus niet steeds negatief te zijn (hoewel je daarvan meestal niet overtuigd ben tijdens de lijdensweg zelf). Je moet na het lijden kunnen opstaan en terug genieten van de vreugdevolle momenten, dat is de kunst om te leven, om te overleven, hoe hard dit ook lijkt.

Mens en zingeving: welke getuigenissen spreken mij aan?

Van de interviews van de mensen van Don Bosco kan ik bij alle personen wel iets vinden die in de lijn ligt van mijn overtuiging:

- Marie en Bruno: Geloof is steun vinden, wanneer er niemand (anders dan God) is om naar je te luisteren. Dat gevoel heb ik vroeger vaker gehad dan nu, nu heb ik mijn vrouw die mij op ieder moment steunt, die naar me luistert, waarbij ik mezelf kan zijn. Maar vroeger was ik eerder een eenzaat en als ik dan moeilijke momenten had, dan was 'God' meestal mijn luisterend oor.

Ze gebruiken hun geloof ook om jongeren te helpen en te steunen wanneer ze het moeilijk hebben. Dat is iets wat ik ook probeer te doen: mensen helpen in moeilijke tijden, er zijn voor anderen.

- Rien: Het zorgen voor anderen sluit nauw aan bij mijn overtuiging van geloof. En ik kan me ook vinden in de volgende stelling: "Geloof moet je altijd in vraag blijven stellen".

- Stef zegt ongeveer hetzelfde: je moet jongeren een kans blijven geven, iedere keer opnieuw (telkens een nieuwe start nemen) en geloof is eigenlijk meer een zoekproces. Ik zie dit ook zo, vooral in klas moet je leerlingen nieuwe kansen geven, bij nieuwe opdrachten, nieuwe dagen (niet blijven vastpinnen op wat ooit eens fout gegaan is. Daarom is het misschien ook eens leuk om niet alles te weten van de leerlingen van voorafgaande jaren. Want nu is het de gewoonte om van je collega van een klas lager te horen welke leerlingen "moeilijk" zijn en welke kenmerken de leerlingen hebben. Maar is het dan niet zo dat we hen al beoordelen, zonder dat we ze zelf echt kennen?

Geloof is ook voor mij een zoekproces, want ik weet nog altijd niet wat 'God' is voor mij, ik weet nog altijd niet hoe belangrijk geloof is voor mij en wat het concreet betekent. 

Voor mij is het belangrijkste dat ik het goede probeer te doen, dat ik anderen met respect behandel en dat ik verdraagzaam probeer te zijn. Dit verwacht ik ook van anderen. En hoe je dit bereikt, is minder belangrijk, zolang dit maar je streefdoel is. Voor mij kan geloof (de rituelen, de bijbel, gebeden, de Kerk,...) nooit boven de personen staan die ik in het dagelijks leven tegenkom en die mijn hulp vragen, die op mij rekenen, waarvoor ik iets kan betekenen. Het geloof kan gewoon een hulpmiddel zijn (voor personen die er nood aan hebben) om als persoon anderen te kunnen helpen.

Van de overtuigingen die Koppen toonde, is er bij de meesten wel iets die ik in mijn overtuiging ook terug vind.

- Marietje Peels: het onderweg zijn, jezelf (en dus je geloof) steeds in vraag stellen. Dit is bij mij ook het geval, ik stel mezelf en dus ook mijn geloof vaak in vraag. Daarom dat ik nog steeds geen concreet antwoord heb op de vraag "Wat is geloof voor jou?".

- The Fruits: voor mij was christelijke muziek vooral belangrijk toen ik jong was, belangrijker dan ingestudeerde gebeden af te ratelen. Ik ging toen vaak naar de evangelische kerk en wat ik daar het leukst vond, was het feit dat daar heel enthousiaste muziek gedraaid werd. Zeer toegankelijk voor jongeren en zo in contrast met de orgelmuziek uit de katholieke kerk. Ik zong vol overtuiging mee (en ik merk dat ik sommige liedjes nog steeds ken en dat ik nog steeds meezing wanneer ik ze hoor). 

- Eric Buys: uit deze overtuiging heb ik vooral onthouden dat het verschil tussen handelen uit liefde en handelen uit populariteit soms niet zo ver uiteen ligt. Daarom moet ik me bewust zijn waarom ik iets doe, wat mijn beweegredenen zijn. Want ik denk dat ik soms dingen doe om mezelf populair te maken dan uit overtuiging. Of dat ik mijn 'overtuiging' niet doorzet, gewoon om geen negatieve commentaren te krijgen, of negatief behandeld te worden. Toen ik jonger was, handelde ik vooral vanuit mijn overtuiging. Nu ik volwassener ben, denk ik iets meer na en wordt mijn handelen bepaald vanuit meer dan alleen mijn overtuiging.

- Luc en Kathy De Paepe: wat Kathy zei over dat haar kinderen hun eigen wel zullen vinden, sprak mij aan. Omdat ik vind dat ouders hun kind niet mogen in 1 bepaalde richting 'pushen', dat ze alle verschillende wegen moeten kennen en dan de weg kiezen die het best bij hen past (maar dan wel vanuit hun eigen overtuigingen). Zo ben ik niet voor het idee om je kind te laten dopen, omdat je dan al beslist in zijn plaats. Als het dan vanuit je eigen overtuiging is om het christelijk op te voeden, dan kan ik mij er nog enigszins in vinden. Maar ik had eens een discussie met een kleuterjuf die het niet kon begrijpen dat wij onze kinderen niet wilden laten dopen. Ze bracht allerlei zaken aan ('ze zullen gepest worden, ze gaan geen kado's krijgen voor hun communiefeest, ze zullen niet kunnen trouwen in de kerk,..."), maar het enige wat ze niet aanbracht was dat mensen hun kinderen beter konden laten dopen om hun christelijke waarden bij te brengen. Ik ga niet naar de kerk, ik heb daar niks aan, dus ik kan niet beloven dat ik mijn kinderen christelijk op zal voeden, want ik weet dat dit een leugen is. Ik zal proberen mijn kinderen respect, plezier, verdraagzaamheid, eerlijkheid,... bij te brengen.  Ik ben tegen hypocrisie en dat zie ik al te vaak op dopen wanneer ouders beloven hun kinderen christelijk op te voeden. Ik vind dat je moet proberen om niks te beloven waarvan je op voorhand al weet dat het een leugen is. Daarom probeer ik enkel beloftes te maken waaraan ik mij kan houden (of waar ik toch naar streef om me eraan te houden).

- Lien en Bart: Ik kan me in verschillende punten van hen vinden, zoals het punt dat ze mensen doen nadenken over geloof en de zin van het leven. Dat zou iedereen moeten doen i.p.v. soms blind te geloven. Ik deel ook het standpunt waar ze niet echt het godsdienstig geloven toepassen, maar eerder geloven in mensen, de natuur, de liefde. En wanneer Bart zegt dat de bijbel inspirerende teksten bevat, die toegepast kunnen worden op je eigen leven (zonder ze letterlijk te zien). Dat is ook mijn overtuiging; dat de bijbel niet letterlijk genomen moet worden, maar dat de teksten ons moeten inspireren om voor het 'goede' te kiezen, om zo goed mogelijk te zijn voor anderen en de natuur.

- Michel Follet: Ik begrijp wat hij bedoelt met de christelijke leer onderhuids doorgeven; via goede daden, iedere dag opnieuw. Dit probeer ik ook te doen, al is het maar iets kleins en ook al lukt het niet iedere dag. Het is een doel om iedere dag toch iemand gelukkiger te maken, iemand te helpen, er voor iemand te zijn. Ik steun ook soms goede doelen, vanuit diezelfde reden. Net zoals Lien en Bart (en mezelf) ziet Michel Follet God vooral in de natuur, in mensen, in gebaren, in vriendschap.

- Uma Wijnants: Hetgene waar ik ook naar streef (maar vaker niet bereik dan wel) is respect kunnen opbrengen voor de verschillende visies die er zijn, tegenover geloof, tegenover natuur, tegenover anderen, tegenover leven, tegenover dood,... Het is moeilijk om voor iedere overtuiging respect op te brengen, maar ik probeer het wel. Want het is inderdaad zo wanneer je inzicht krijgt in iedere overtuiging, je dan ook automatisch inzicht krijgt in anderen. En dat is nodig om met elkaar te kunnen samenleven, om respectvol te kunnen omgaan met elkaar in deze multiculturele samenleving. Ik vind wat ze zegt over dat een goed christen vooral zijn gedrag moet laten spreken zeer belangrijk. Ik heb het ergens al aangehaald dat ik walg van de hypocrisie en de tegenstrijdigheden die er in de katholieke kerk soms leven. Om een vb. te geven: mensen die naar de kerk gaan, daar vooraan (luid) staan mee te bidden, alle woorden kunnen mee zeggen en dus overkomen als goed christen, die van zodra ze buiten de kerk stappen iedereen beoordelen, mensen die hulp nodig hebben zomaar negeren,... Waarmee ik niet wil zeggen dat alle christenen zo zijn. Maar ik heb ze liever nederig voor de ogen van de mensen, maar wel groots in hun respect naar anderen, groots in het bieden van hulp voor anderen,... In mijn overtuiging is dit hoe God 'zijn volgelingen' wil hebben, hoe God de wereld ziet (in welke god je ook gelooft).

Mens en natuur: extra 1

Zoals de meesten onder ons denk ik meteen aan het liedje van Louis Neefs "Laat ons een bloem" wanneer ik aan natuur denk. Maar gezien anderen dit al gebruikt hebben en ik niet wil na-apen, heb ik een ander liedje in gedachten, die ook bij natuur past: "Earth Song" van Michaël Jackson.

Vooral wanneer je de clip van het liedje ook bekijkt, geeft het duidelijk weer waar dit liedje om draait. Het houdt iedereen een spiegel voor met de vraag: "Waar zijn we in feite mee bezig?" 

De clip toont ons dat we zowel de planten, bossen, dieren en elkaar aan het kapot maken zijn. Je ziet olifanten zonder slagtanden, het omkappen van bomen, oorlog, vervuiling door fabrieken,... (en dan het contrast met hoe het zou moeten zijn). Ik krijg telkens kippenvel als ik de clip zie.

Bron: Huzaifa Khan. (6 april 2012). Michael Jackson - Planet Earth_Earth Song.best video song. [Videobestand]. Geraadpleegd via https://www.youtube.com/watch?v=9kmNA22AILs

·

Wat me ook opvalt is dat beide liedjes al een tijdje oud zijn ("Laat ons een bloem" van 1970 , "Earth Song" van 1995) en dat dit thema nog altijd zo actueel is. Het lijkt alsof niks veranderd is in vergelijking met 40 en 20 jaar geleden. Leren we dan echt niets (uit het verleden)?

Mens en natuur: enkele bedenkingen

Ik heb mee ook vaak de vraag gesteld of wij door onze technologieën en ontdekkingen niet mee aan de basis staan van het om zeep helpen van de wereld. Enkele bedenkingen:

*Zorgt de natuur niet zelf voor het behoud van de planeet door natuurlijke uitroeiing?
De mens verstoort dit door:
- zelf dieren/mensen uit te roeien
- medicatie uit te vinden zodat we langer zouden leven (maar waar de natuur niet op voorbereid is)
- uitvindingen die slecht zijn voor het milieu (zoals auto's, kernenergie,...)
--> deze zaken lijken misschien eerder banaal, of in sommige gevallen zelfs positief/vooruitgang. Maar zullen ze op lange termijn niet voor onze eigen ondergang zorgen?

* En is deze ondergang niet nu al bezig?
- overstromingen
- tsunami's
- vulkaanuitbarstingen
- orkanen/tornado's

--> Is het enkel de natuur die deze zaken veroorzaakt of hebben ook wij een aandeel in deze natuurrampen?

* En dan is er nog de discussie of holebi natuurlijk of tegennatuurlijk is. En wat moeten we dan met holebi's doen? Altijd leuk om de argumenten van voor- en tegenstanders te horen. En omdat er van beide kanten logische argumenten gebruikt worden, heb ik zelf nog geen standpunt kunnen innemen over dit thema.

Voor mezelf kan ik wel zeggen: het zou tegen mijn eigen gevoel ingaan als ik (holebi zijnde) verplicht zou worden om de seksuele voorkeur te hebben die de maatschappij mij opdringt. Het zou, zeg maar, tegennatuurlijk zijn voor mezelf om met een man te moeten samenleven.

* Of de discussie of we geld moeten investeren om mensen met vruchtbaarheidsproblemen toch aan kinderen te helpen (via natuurlijke weg).

Mens en natuur: Hoe groen ben ik zelf?

Ik denk dat ik niet tot 1 bepaalde groep behoor, maar tot 2 groepen ('Groene doeners' en 'geremde hopers').

- Ik besef dat de schade al groot is, maar ik hoop dat we er nog iets aan kunnen doen (als we nu, allemaal, actie beginnen ondernemen)

- Ik heb wel moeite om milieubewust te zijn, maar vind het  niet onmogelijk. Wat me zelfs opviel bij het lezen van alle puntjes op www.climatechallenge.be was dat ik al met heel wat zaken rekening probeer te houden (LED-verlichting, lichten uitschakelen wanneer je niet in de kamer bent,...). Dus ik ben al redelijk milieubewust, maar het kan nog beter. Ik merk wel dat ik vaak voor de gemakkelijkste oplossing kies, ik kies vaak voor 'gewoonte' i.p.v. voor 'natuur' te kiezen.

- Ik vind dat de overheid meer moeite kan en zou moeten doen.

- Een voorwaarde om de natuur 'te redden' is dat iedereen 'groen' begint te denken.

Puntjes die niet overeen komen met hoe ik erover denk:

- Ik praat niet veel over het milieu, ik verander liever iets door zelf te doen (zonder anderen op hun milieuonvriendelijk gedrag te wijzen)

- Ik vind de verhalen over de opwarming van de aarde niet overdreven. Het is net goed om de ogen van de mensen te openen (hoewel velen zullen denken dat het overdreven is, of dat ze er toch al niet meer zullen zijn als de aarde vergaat).

Ik ben blij met de groep waarin ik beland ben, maar ik zou de punten waar ik nog niet volledig 'groen' ben nog verder willen ontwikkelen. Zodat 'groen denken' als een tweede natuur voor me is, zodat ik niet bij alles stil moet staan en denken of ik milieubewust bezig ben. Ik zou willen milieubewust handelen zonder erover te moeten nadenken, zonder erbij stil te staan; spontaan, vanuit mezelf. Het zou me wel helpen als de overheid ook meer aandacht zou besteden aan 'duurzaam leven'.

Mens en natuur: natuur in de wereldreligies

De joden zien het als geschenk van Jahwe, waar ze zorg voor moeten dragen. Want wie de natuur kapot maakt, maakt ook Jahwe kapot. Dit is een mooi gezegde, maar ik denk dat dit voor veel mensen voorbijgestreefd is. Ik weet niet in welke mate dit thema nog leeft bij (jonge) joden. Jahwe kan ook straffen via de natuur, dus ik denk dat joden aardbevingen en orkanen zien als straf van Jahwe.

Voor christenen betekent de natuur een beetje hetzelfde als bij joden. God is de eigenaar van de natuur, wij moeten er voor zorgen en het goed onderhouden (zoals een conciërge een gebouw onderhoudt). Dit houdt ook in dat de mens geen misbruik mag maken van de natuur en de aarde. Sommige christenen zien in de mooie natuur zelfs het bestaan van God, want ze geloven niet dat zoiets moois ontstaan kan zijn door toeval.

De verhouding mens - natuur in de islam gaat in dezelfde lijnen als de verhouding bij de joden en bij de christenen. Ze horen respect te hebben voor planten, bomen en medemensen. Mohammed ging zorgzaam om met de natuur en creëerde zelfs natuurreservaten, volgens de Koran. Maar heel weinig islamieten leven deze wetten letterlijk na, vooral degenen die in de westerse maatschappij terechtgekomen zijn. Natuur is een thema waar ze weinig aandacht aan besteden, ze plaatsen vooral zichzelf op de eerste plaats (zoals wij ook al te vaak doen).

Ik hou van de manier waarop boeddhisten tegenover de natuur staan: wij zijn een klein deeltje van de natuur en mogen blij (en dankbaar) zijn dat we er gebruik van mogen maken. Als wij geen respect hebben voor de natuur, dan gaat de natuur (en wij ook, gezien we deel uitmaken van die natuur) kapot. Ik hou van deze ingesteldheid en probeer ook op deze manier te leven (wat niet altijd makkelijk is, zeker niet in ons wereldje van luxe en gemakzucht).

Hoewel hindoes op verschillende vlakken verschillend geloven, is er 1 ding waar ze allemaal enorm veel respect voor hebben, nl. de natuur. Ze geloven dat je de natuur geen pijn mag doen en gaan zelfs zo ver dat ze geen vlees eten (zodat ze geen dieren zouden moeten pijn doen). De koe is zelfs een heilig dier voor hindoes. Ze hebben enorm veel respect voor bomen, anderen, dieren en planten. Er staan zelfs regels (wetten) in hun boeken die omschrijven hoe ze met de natuur moeten omgaan.

Deze zienswijze van hindoes en boeddhisten is anders dan hoe mensen uit de westerse landen de natuur zien: wij zien natuur als iets waar wij onbeperkt gebruik van kunnen maken, iets dat wij naar onze hand kunnen zetten, iets wat wij onder controle kunnen hebben, waar wij 'baas' over kunnen zijn. Maar ik denk dat dit een verkeerde gedachte is en de natuur 'bewijst' dit door natuurrampen (waar de mens onmachtig tegenover staat). De denkwijze van hindoes vind ik nu wel iets te extreem om zelf over te nemen, maar de denkwijze van boeddhisten zou ik wel willen overnemen. Gewoon meer nadenken waar we mee bezig zijn, wat we echt nodig hebben, hoe we toch nog meer respect kunnen opbrengen voor de natuur,... Kleine zaken die enorm grote gevolgen kunnen hebben. 

Denken we nu echt dat wij door onze rijkdom zoveel gelukkiger zijn dan boeddhisten die minder (materiële zaken) hebben? Ik geloof zelfs het omgekeerde: dat we steeds meer dingen zoeken om gelukkig te worden, maar dat we nooit stilstaan bij wat ons nu al gelukkig maakt (omdat we niet doorhebben dat we al gelukkig zijn).

Mens en natuur: "Energie, let's save it!"

Het filmpje op You Tube "Energy, let's save it!" is zeer toegankelijk en daardoor ideaal om in de klas te gebruiken wanneer je over milieu, milieuvervuiling, duurzaam leven, energie,... praat. De leerlingen zien meteen wat er fout gaat en krijgen ook oplossingen aangereikt om het (hun) gedrag milieuvriendelijker te maken. Heel goed gemaakt, het laat zelfs volwassenen nadenken over hun manier van leven, over hoe vaak ze energie verspillen. Het is nochtans makkelijk op te lossen, door enkele simpele ingrepen. Spaarlampen (nu zelfs al LED-lampen) gebruiken, de kraan dichtdraaien als je het water even niet gebruikt, lichten uitdoen wanneer je niet in de kamer bent,...

Bron: European Commission. (11 november 2008). Energy, let's save it! [Videobestand]. Geraadpleegd via https://www.youtube.com/watch?v=1-g73ty9v04&feature=related

 

Mens en natuur: The Greed Song

Ik heb zonet "The Greed Song" beluisterd (zelfs 3 keer, omdat ik er niet genoeg van kreeg). Het is niet alleen grappig, maar het is ook nog een reële weergave van hoe de meeste mensen denken in onze huidige (consumptie)maatschappij. Het is dezelfde boodschap als prof. Tim Jackson geeft in zijn uiteenzetting 'Welvaart zonder groei', alleen op een iets luchtiger manier gebracht.
Het komt erop neer dat we altijd maar meer willen, dat het materiële belangrijker wordt dan de mensen om ons heen (of dat denken we toch) en dat we allerlei spullen willen, die we eigenlijk niet nodig hebben, gewoon om ze te hebben (en zodat anderen ze niet zouden hebben).


Het liedje is terug te vinden op YouTube via volgende link https://www.youtube.com/watch?v=YEN7Cd5k_bg


Bron:JotTheDotCartoons. (1 oktober 2009). GREED song: Gotta get, gotta get more stuff... a parable. [Videobestand]. Geraadpleegd via https://www.youtube.com/watch?v=YEN7Cd5k_bg

Mens en natuur: de weggooitest

Dit is het commentaar die ik kreeg nadat ik de weggooitest had ingevuld:

Waarschijnlijk gooit u meer voedsel weg dan u denkt! Op basis van deze test scoort u gemiddeld op voedselverspilling. Jaarlijks gooit u bijna 50 kilo goed voedsel in de afvalbak. Dit komt overeen met wat we gemiddeld in Nederland weggooien. Dat kost …… ruim 150 euro per jaar. Voedselverspilling is een vorm van energieverspilling. Voordat een maaltijd bij u op tafel staat, hebben de ingrediënten vaak al een lange weg afgelegd. Producten worden geteeld, vervoerd, bewerkt en verpakt. Dit kost allemaal energie. Als u een bruikbaar product uiteindelijk weggooit, is dat allemaal voor niets geweest. Weggooien is zonde, want eten is om op te eten! 

Voedselverspilling kent vele kanten. Let bijvoorbeeld tijdens het koken op dat u niet meer kookt dan de eters op kunnen. Twijfelt u of een maaltijd genoeg zal zijn, maak dan wat extra van iets dat u kunt bewaren en de volgende dag op kunt eten. Om goed inzicht te krijgen in hoeveel u weggooit, raden wij u aan het Invulformulier Voedselverspilling te downloaden. Hierop houdt u twee weken bij wat u aan eten weggooit, vervolgens rekenen wij voor u uit hoeveel kilo dit op jaarbasis is.

De weggooitest is ontwikkeld door Milieu Centraal en dit is de link naar de test:

http://adviesopmaat.milieucentraal.nl/MC-AoM2/MC_AoM/kb_Voedselverspilling?init=true&utm_source=mc&utm_medium=tekstlink&utm_campaign=Doe-de-weggooitest

Bron: Milieu Centraal. (onbekend).Weggooitest, hoe spaarzaam gaat u om met uw voedsel? Opgeroepen op mei 6, 2014 op http://adviesopmaat.milieucentraal.nl/MC-AoM2/MC_AoM/kb_Voedselverspilling?init=true&utm_source=mc&utm_medium=tekstlink&utm_campaign=Doe-de-weggooitest

Ook op dit vlak kan ik dus nog beter scoren, voornamelijk door minder eten klaar te maken of de 'restjes' te gebruiken voor de volgende dag of een volgende maaltijd. Als je erover nadenkt dat de meeste mensen zoveel weggooien, is dit in zijn totaliteit wel veel (terwijl er op andere plaatsen in de wereld mensen zijn die sterven van de honger).

Mens en natuur: de 4 E's

In het interview met Peter Tom Jones en Vicky Demeyere over 'duurzaam leven' heb ik voor het eerst gehoord over de E's om onze maatschappij te veranderen van consumptiemaatschappij naar een maatschappij van duurzaam leven. 

Enable: De overheid moet ervoor zorgen dat mensen zonder probleem voor duurzaam leven kunnen kiezen. Nu kiezen sommige mensen ervoor om niet voor 'natuur' te kiezen, omdat het hen praktisch onmogelijk gemaakt wordt (vb. probeer maar eens van Otegem in Brussel te geraken zonder gebruik te maken van de auto)

Encourage: De overheid moet mensen aanmoedigen door financiële voordelen te bieden voor natuurvriendelijk gedrag en te 'beboeten' op natuuronvriendelijk gedrag, vb. vleesvervangende producten goedkoper maken, milieuvervuilend materiaal duurder maken (vb. koeken die per verpakt zijn).

Exemplify: Zowel de overheid als alle grote bedrijven, organisaties,... moeten het goede voorbeeld tonen en zorgen dat ze zelf milieubewust zijn en op zich op een milieubewuste manier verplaatsen, een milieuvriendelijke aanpak hebben,...

 Engage: De mensen moeten zich ertoe verbinden, moeten gestimuleerd worden om constant duurzame keuzes te maken, ook naar de toekomst toe. Misschien betekent dit wel dat we onze visie en ons wereldbeeld moeten bijstellen om naar 'duurzaam leven' toe te groeien. Dit kan men het best doen door mensen dit duurzaam leven zelf te laten ervaren, stap per stap.

Bron: Mampuys, J. (2009). Duurzaam leven maakt ons leven rijker. Raak, 14-17.


Het is natuurlijk wel zo dat heel veel begint bij hoe de overheid de dingen aanpakt. Zolang natuurvriendelijke producten duurder zijn dan de natuuronvriendelijke producten, zullen het overgrote deel van de bevolking kiezen voor natuuronvriendelijke producten. Omdat heel veel mensen vooral met hun portefeuille denken en kiezen voor de goedkoopste oplossing. Wij, als mens, zijn slechts een heel klein deeltje; we kunnen slechts een kleine verandering teweegbrengen (maar wel belangrijk dat we het effectief doen).
De overheid doet natuurlijk wel moeite op bepaalde vlakken, vb. huis isoleren financieel aanmoedigen. Maar het kan nog beter en daar moeten we naartoe streven.
Ik denk soms dat de overheid voor alles al een milieuvriendelijke oplossing heeft (zoals auto's op zonne-energie), maar dat ze dit tegenhouden, omdat ze teveel inkomsten (van diesel en benzine) zouden verliezen.

Mens en natuur: welvaart zonder groei (prof. Tim Jackson)

Vooral deze uitdrukking over onze huidige economie en maatschappij (en hoe de mens dus eigenlijk ineen zit) heb ik onthouden van de uiteenzetting van prof. Tim Jackson (de Nederlandse vertaling):

"Mensen, overgehaald om geld, die we niet hebben, uit te geven,

aan zaken, die we niet nodig hebben,

om indrukken te creëren, die toch niet blijven,

op mensen, waar we niet om geven."

Bron: TED Conferences, LLC. (2010). Tim Jackson: An economic reality check. Opgeroepen op mei 5, 2014 van  http://www.ted.com/talks/tim_jackson_s_economic_reality_check?language=en

Ik zie zijn uiteenzetting niet zozeer als argumenten, maar eerder als puntjes waar iedereen eens zou moeten over nadenken. 

1) We zitten gevangen in onszelf, het is een vicieuze cirkel: wij zijn constant op zoek naar nieuwe dingen en de maatschappij vindt constant nieuwe dingen uit om ons te kunnen prikkelen. Zelfs in minder goede economische tijden sporen de politici, de organisaties,... ons aan om in nieuwe spullen te blijven investeren.

2) Wij hebben ook nood aan dat materiële om onze status te bevestigen, om te tonen wie we zijn.

De vraag is natuurlijk: Hebben wij dit ECHT nodig om te tonen wie we zijn? Dienen deze materiële zaken niet om ons eigenlijke zelf achter te verbergen? Ik denk van wel. Ik denk dat we 'onze rijkdom' gebruiken om ons 'beter' te tonen dan we eigenlijk zijn. Om te tonen: "kijk, ik kan mij dat veroorloven." Terwijl het uiteindelijk weinig betekent. 

3) Dit is eigenlijk een vervolg van punt 2. Op zoek zijn naar het materiële, dat is effectief een deel van ieder mens. Maar het is niet het enige deel waar een mens op zoek naar is, maar in de huidige maatschappij wordt het wel zo uitgespeeld. Het is dus niet de bedoeling om onszelf te veranderen, we moeten gewoon op zoek naar een maatschappij waarin alle delen van 'ons' aanwezig zijn, waarin we ons volledige zelf kunnen zijn. Waarin we niet enkel aan onszelf denken, maar ook aan anderen. En waarin het zoeken naar 'nieuw' in evenwicht staat met het behouden van 'oud'. Want wat ben je met al deze materiële zaken wanneer je geen mensen om je heen hebt om graag te zien of om graag gezien door te worden. 

4) We moeten allen samen enkele stappen terug zetten om 'mens zijn' te herdefiniëren. Wie zijn we eigenlijk? Wat doet er echt toe in ons leven? Wat willen we echt bereiken? Voor onszelf? Voor onze kinderen? Wij zijn niet enkel verantwoordelijk voor onszelf. We zijn ook verantwoordelijk voor mensen die in armoede leven (we moeten hen helpen). We zijn ook verantwoordelijk voor de aarde die we nalaten aan onze kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen.

5) We moeten meer investeren in organisaties die (een deel van) hun winst in ecologische bronnen investeren, om de natuur te beschermen en te kunnen behouden.

De ultieme vraag is eigenlijk: "Wat vinden wij als mens eigenlijk ECHT belangrijk?" 

Ik geef toe dat ik zelf ook vaak zaken koop 'om mee te doen met de maatschappij', omdat iedereen het heeft. Maar heb ik het echt nodig? Nee, in de meeste gevallen kan ik zonder. Het zijn luxeproducten en ik kan me niet inbeelden dat ik schulden zou maken om ze toch te kunnen kopen. Ik kan me voorstellen dat andere mensen dat wel doen. Voor mij zijn mensen nog steeds belangrijker dan materiële zaken. Het is natuurlijk ook fout om te zeggen dat geld niet belangrijk is (dat zou een leugen zijn; want wie al ooit met weinig geld heeft moeten rondkomen, weet hoe moeilijk dat is). Maar in veel gevallen is geld ook hetgeen waar het meest ruzie om gemaakt wordt. En waarom? Gewoon simpel: omdat iedereen er meer en meer van wil. Zo is het ook met die luxeproducten: waarom willen we ze? Om mee te pronken, om niet gepest te worden (wanneer je geen gsm of merkkledij hebt), omdat het verwacht wordt (vb. ipad op school), omdat het makkelijk is (vb. overal met de auto naartoe kunnen),... maar heel zelden, omdat we het echt nodig hebben om een mens te zijn. 

Het draait eigenlijk allemaal om evenwicht te vinden tussen alle factoren die een rol spelen in het omgaan met de natuur en met anderen, zonder onszelf uit het oog te verliezen. 

Ik vind het wel de moeite om eens over al deze zaken na te denken en ik weet voor mezelf ook een aantal antwoorden. Maar nu de stap zetten om er ook effectief iets aan te doen, is het moeilijkste van allemaal. Want je bent nu eenmaal gewoon om dit 'luxeleventje' te leiden en dan is het moeilijk om stappen terug te zetten, vooral als dit niet dwingend is (ik kan het mij veroorloven, ik heb nog geen bewijs dat de wereld er slecht aan toe is, ik zie enkel binnen mijn eigen leefwereld en Afrika is veraf). Maar ik heb wel al beslist om vaker de fiets te nemen, om meer kledij buiten te hangen om te drogen (en dus minder in de droogkast), om minder vaak een douche of bad te nemen, om minder ver op vakantie te gaan,... Dat zijn allemaal maatregelen die (al is het maar miniscuul) toch een stap in de goede richting zetten.

Ik herinner me nog een discussie toen mijn nichtje (geadopteerd uit Ethiopië) hier toekwam. Haar Belgische ouders (mijn broer en zijn vrouw dus) wilden haar meteen verwennen: veel mooie (dure) kleren, een gsm, een eigen laptop,... kopen. Ze was toen pas 12 jaar. Sommige dingen vond ik echt nog niet nodig, zeker niet voor iemand die pas 12 is (ik zou het mijn eigen kinderen ook niet kopen). Nu is ze 4 jaar ouder en gewend van heel vaak de dingen te krijgen die ze wil (ongeacht de kostprijs). Maar toch zegt ze dat ze liever in Ethiopië was dan hier. Haar ouders begrijpen dit niet en geven het argument: "Hier kan je alles krijgen wat je wilt. In Ethiopië is er niks van luxe, soms bijna geen eten,..." Maar (zeker na de uiteenzetting van prof. Tim Jackson) ik begrijp haar wel. Wij, mensen die in hier geboren zijn, hier leven, vinden al deze luxe normaal en vaak de enige reden waarom we werken en leven. Maar mijn nichtje uit Ethiopië weet wat het is om niks te hebben (geen rijkdom althans), maar was wel gelukkiger om te leven. Want leven betekende voor haar niet de rijkdom die wij kennen, maar een veel grotere rijkdom, nl. vrienden, familie, natuur, minder stress,...

Mens en natuur: ecologische voetafdruk

Mijn persoonlijke ecologische voetafdruk is op 5,8 hectare gestrand. Daarmee zit ik onder de gemiddelde Belgische ecologische voetafdruk. Maar nog steeds boven de ecologische voetafdruk van een gemiddelde Duitser, ver boven wat de gemiddelde ecologische voetafdruk over de hele wereld is (2,7 hectare) en veel te hoog boven de hectares die we per persoon tot onze beschikking hebben (1,8 hectare) om de wereld te behouden. Als ik in mijn omgeving kijk, dan zie ik vooral mensen die niet zo nauw inzitten met hoe de wereld gaat. Soms krijg ik de opmerking: "Hoh, we zullen toch al niet meer leven wanneer de wereld zal vergaan, het is nog niet voor binnenkort." Dan denk ik altijd bij mezelf dat we ook aan de volgende generaties moeten denken: mijn kinderen, mijn kleinkinderen,... We hebben ook een grote verantwoordelijkheid tegenover hen, want niemand wil toch dat hun kinderen iets overkomt? Of ik hoor het argument: "Ik alleen kan de wereld niet redden, en de anderen doen het ook niet. Dus als zij geen moeite doen, dan ik ook niet." Ik vind dit zo'n flauwe opmerking, want ik ben van het standpunt dat verandering van een maatschappij of ingesteldheid ten eerste bij jezelf begint. En als iedereen naar zichzelf kijkt en daar begint te veranderen, dan verandert iedereen en daarmee ook de maatschappij en zijn ingesteldheid. Dat toont nog maar eens dat we hoe langer, hoe egoïstischer worden. We denken enkel wat voor onszelf makkelijkst is, zonder na te denken over consequenties voor anderen, voor volgende generaties.

Ik ga niet zeggen dat ik alles perfect natuurvriendelijk doe, maar ik sorteer zo goed mogelijk (papier, PMD, huisvuil). Ik probeer al eens de fiets te nemen of te voet te gaan (wanneer het niet regent). Ik probeer al eens na te denken over natuurvriendelijke producten, herbruikbare producten (vb. luiers). En hoewel ik niet altijd herbruikbare luiers gebruik voor mijn zoontje (enkel wanneer we thuis zijn en hij niet slaapt); hoewel ik niet altijd de fiets neem i.p.v. de auto (soms uit gemakzucht, soms omdat het regent, soms omdat ik te moe ben,...), de weinige keren dat ik wel voor 'natuur' kies, die maken wel degelijk verschil. Misschien niet veel, maar wel iets, wel meer dan dat ik gewoon zou zeggen "hoh, ik kan niks veranderen in mijn eentje, dus doe ik liever niks".

Ik zie mensen die het beter doen dan mij, maar ik zie ook mensen in mijn omgeving die het er slechter vanaf brengen dan mij. 

Wat me wel verwonderde is dat de voetafdruk zoveel vermindert wanneer je 40 dagen geen vlees eet. Want ik snap dat het kweken van dieren en het slachten en alles wat er nog komt bij kijken veel van onze ecologie eist. Maar voor vleesvervangende producten is er toch ook energie nodig, die de natuur ook belast. Hoe komt dat dit zoveel minder is dan bij dieren? 

Hetzelfde probleem met elektrische auto's: die auto's moeten iedere dag (of hoe vaak?) opgeladen worden, met (meestal niet-groene) stroom. Hoe is dit minder milieubelastend dan een auto met diesel of benzine? 

Als het echt een wereld van verschil maakt, zou ik wel durven investeren in zo'n milieuvriendelijke wagen, maar ik ben nog niet voldoende overtuigd dat het effectief zo'n verschil maakt op milieuvlak.

Mens en medemens: casus : uitwerking ethisch model

Na het lezen van enkele andere blogs over deze casus, is mijn mening verruimt. Enerzijds is mijn eigen standpunt verstevigd met argumenten, maar anderzijds ben ik nu ook in staat om het van een andere kant te bekijken (bijvoorbeeld: het kan dienen om vrouwen te beschermen tijdens een sollicitatie wanneer ze geïnterviewd worden door een persoon die tegen de emancipatie van de vrouw is).  Het is, zoals bij andere casussen, een onderwerp waarin niet 1 juiste oplossing is. Er moet over nagedacht worden, verschillende standpunten moeten gehoord worden, verschillende 'partijen' moeten gehoord worden,... en dan nog is iedere situatie uniek en persoonsgebonden. Maar dat is moeilijk in een wet te gieten, omdat 'persoonsgebonden' niet vanuit een objectief standpunt bekeken kan worden. We kunnen dus enkel onze eigen mening geven en die eventueel aanpassen naargelang we meer invalshoeken te zien krijgen.

Uitwerken volgens het praktisch ethisch model:

Grondhouding:

Echtheid:

Na het lezen van andere blogs, ben ik nog steeds van het standpunt dat positieve discriminatie niemand echt vooruit helpt. Je 'krijgt' dan wel een job, maar heb je echt voldoening als je weet dat dit enkel om je geslacht was?

Empathie:
Ik begrijp natuurlijk ook wel de vrouwen die evenwaardig zijn (qua kwaliteiten) aan mannen voor een welbepaalde job, maar die niet gekozen worden 'omdat de werkgever liever met mannen werkt'. Ik kan me best voorstellen dat dit onfair aanvoelt (en dat is het ook).
Maar aan de andere kant kan ik me ook voorstellen wat mannen voelen wanneer een vrouw met minder kwaliteiten voor de job aangenomen wordt, enkel omdat ze een vrouw is.

Aanvaarding:
Ik aanvaard de verschillende standpunten betreffende dit onderwerp, het is zelfs goed dat er verschillende standpunten zijn. Zo ga je nadenken over je eigen standpunt. Het is moeilijk om de gulden middenweg te vinden, daarom moeten alle betrokken partijen gehoord worden. Zodat er samen overlegt kan worden waar aandacht op gevestigd moet worden. 

Dialoog voeren met de betrokkenen:

Er moet met heel wat mensen gepraat worden om de gulden middenweg te vinden. En we moeten ook ruimer durven kijken dan enkel naar topambtenaren. Eerst en vooral zou ik praten met zowel vrouwelijke als mannelijke werknemers, die voor een beroep gekozen hebben waarbij 1 van beide geslachten ondervertegenwoordigd is. Denk maar aan kappers, verplegers, ... waar het vrouwelijke geslacht tot op heden nog steeds de bovenhand heeft. Of beroepen waar vooral mannen in vertegenwoordigd zijn, zoals bouwvakkers, vrachtwagenchauffeurs,... We moeten hen vragen waarom ze voor die job kiezen (of waarom niet). We moeten hen voorleggen wat zij van deze maatregel vinden. Ook de verschillende 'soorten' werkgevers, degene die verantwoordelijk zijn voor het aanwerven van werknemers moeten we op de rooster leggen: 'hoe kiezen zij uiteindelijk wie ze aanwerven, wat zijn de belangrijkste voorwaarden?' We moeten ons een ruim beeld vormen van hoe het eigenlijk komt dat voor bepaalde jobs 1 van de 2 geslachten ondervertegenwoordigd is. En dan moeten we met alle betrokken partijen praten om oplossingen voor deze problemen te vinden. 

De situatie analyseren:

Zoals ik hierboven al zei, we moeten de situatie vanuit verschillende standpunten bekijken, zo objectief mogelijk. Nu is de uitspraak gedaan door 2 politici, die misschien meer bezig waren met campagne te voeren (en dus elkaar neer te halen) dan met de effectieve probleemstelling. Hebben zij onderzoek gedaan naar hoe het komt, naar wat het onderliggend probleem is? Ik denk van niet. Dus dat moet eerst bekeken worden, volgens mij. In welke jobs zijn beide geslachten ongeveer evenredig vertegenwoordigd en in welke niet? Hoe komt dit? Ligt de oorzaak bij de werknemer, bij de werkgever, bij de maatschappij? En is dit zodanig problematisch dat er een wet voor opgesteld moet worden?
Het zou inderdaad geen kwaad kunnen dat er meer vrouwen in topfuncties en in de politiek aanwezig zouden zijn, al was het maar om een rolmodel te zijn of omdat vrouwen zich misschien beter kunnen identificeren met vrouwen. Maar willen vrouwen wel topfuncties bekleden of politica worden? Waarom wel/ waarom niet?

Handelingsmogelijkheden onderzoeken:

Nadat we alle standpunten van alle betrokken partijen in kaart gebracht hebben, kunnen we kijken welke oplossingen we kunnen bedenken. Is het opstellen van een wet echt de enige oplossing die we kunnen bedenken? Ik denk van niet, er zijn nog andere oplossingen; zoals het vrouwvriendelijker maken van de job (door bijvoorbeeld flexibelere uren aan te bieden voor moeders, de mogelijkheid om van thuis te werken,...) waardoor meer vrouwen interesse zouden hebben om zo'n job te doen. Voor jobs waar mannen ondervertegenwoordigd zijn, geldt dan de regel om de jobs 'manvriendelijker' te maken. Ik heb wel geen idee op welke manier dit zou kunnen (hoger loon, maar dat zou dan oneerlijk zijn tegenover de vrouwen die hetzelfde werk doen en minder verdienen).

Motieven verhelderen:

Ergens in hun stelling hebben beide politici wel 'gelijk': er zou meer evenwicht moeten komen tussen mannen en vrouwen in topfuncties. Maar we moeten in eerste plaats kijken hoe dit onevenwicht er gekomen is (en blijft bestaan). Het in een wet laten gieten geeft dan wel de zekerheid dat er vaker voor vrouwen gekozen zal worden voor topfuncties. Maar de grens met positieve discriminatie komt zeer dicht bij. Soms is het de mentaliteit bij werkgevers die moet veranderen ('een man is daar beter in dan een vrouw'), in sommige andere gevallen moeten vrouwen meer aangemoedigd worden om een bepaalde richting te kiezen op school, in nog andere gevallen moeten jobs aantrekkelijker worden gemaakt,... Voor elke mogelijke oplossing zijn er pro's en contra's, het is de bedoeling om van al deze oplossingen de voor- en nadelen tegen elkaar op te wegen en te kijken welke oplossing het best is voor alle partijen.

Effecten inschatten:

De effecten inschatten is moeilijk op korte termijn, omdat er waarschijnlijk niet veel effecten te zien zijn op korte termijn. Want ik zou opteren om de volledige ingesteldheid van vrouwen, mannen, scholen, werkgevers aan te passen. Alles wordt dus in de basis aangepakt, maar vooraleer daar resultaten uit voortkomen zijn we al enkele jaren verder, denk ik. Misschien als we bepaalde jobs eerst aantrekkelijker maken voor personen die nu al op de arbeidsmarkt zijn, zouden er wel kleine effecten merkbaar zijn op korte termijn. Maar het is me vooral te doen om de effecten op lange termijn, want die hebben meer kans om 'blijvende' effecten te zijn.

Evaluatiemoment: intuïties uitspreken:

Positieve discriminatie is ook discriminatie, dus voor mij is het 'not done' om een regel in te voeren zodat werkgevers verplicht worden om meer vrouwen aan te werven. Aanwervingen zouden moeten gebeuren op basis van kwaliteiten, het capabel zijn voor de job; niet op basis van geslacht. Daartegenover staat ook dat discriminatie in de andere richting ook niet toelaatbaar is: dat werkgevers steeds kiezen voor mannen (omdat die 'geschikter' zijn voor de job, omdat ze liever met mannen werken,...) i.p.v. voor vrouwen, die aan dezelfde eisen voldoen als de mannen (en dus objectief gezien 'even geschikt' zijn). Maar ik denk dat het moeilijk is om een regel of wet op te stellen die voor beide partijen werkt. Want iemand aanwerven gebeurt ook op basis van aanvoelen, hoe iemand overkomt, het gevoel je hebt bij iemand,... Maar daar kan geen wet voor opgesteld worden, gezien dit geen objectief gegeven is, maar een persoonlijk gevoel (en dus voor iedereen verschillend).
Daarom lijkt het me makkelijker om na te gaan waarom vrouwen minder geneigd zijn om voor een topfunctie te kiezen, of om af te vragen waarom mannen 'geschikter' zijn voor zo'n soort jobs.

Evaluatiemoment: normen verduidelijken:

Er moet vooral gekeken worden naar een oplossing waarin geen enkele betrokken partij benadeeld (gediscrimineerd, hetzij positief, hetzij negatief) wordt. En alle personen zouden een job moeten vinden die bij hen past, die ze graag doen, die ze kunnen combineren met hun leven naast de job, ...

Evaluatiemoment: waarden evalueren:

Het is moeilijk om vrouwen meer kansen te geven voor topfuncties zonder daarbij positief te discrimineren. Er moeten verschillende voor- en nadelen van verschillende andere oplossingen tegen elkaar afgewogen worden en dan moet er worden gekozen voor de gulden middenweg tussen de betrokken partijen. Een oplossing waar iedereen zich kan in vinden, wat niet wil zeggen dat ze volledig akkoord moeten zijn op alle vlakken.