Mens en lijden: leven na de dood

Het is niet gemakkelijk om een sluitend antwoord te geven op de vraag of er leven na de dood is. Ik denk dat dit vooral afhankelijk van de positie waarin je je bevindt. Op dit ogenblik ben ik niet echt overtuigd dat er leven na de dood is. Maar ik kan me wel voorstellen dat dit een 'geruststellende' gedachte is wanneer een geliefde ongeneeslijk ziek is en wanneer je bijna afscheid moet nemen van die persoon. Het is trouwens ook raar om voor te stellen dat er na ons leven niks meer is. Maar wat er dan zou zijn (als er al iets zou zijn), daar kan ik mij ook geen beeld van vormen; gewoon "iets". 

Ik weet trouwens uit ervaring dat het (aards) leven in een knip voorbij kan zijn. En als er hierna niks meer komt, dan kan je maar beter zoveel mogelijk uit je leven gehaald hebben. Aan de andere kant als je manier van leven bepaalt hoe je hierna zal leven, dan kan je maar beter ook rekening houden met mensen.

Daarom weeg ik (en waarschijnlijk vele anderen ook) de zaken die ik doe af tegenover wat effect dit kan hebben op de wereld, op andere mensen. Ik sta volledig achter de 'carpe diem'-overtuiging, op voorwaarde dat dit gebeurt zonder mensen opzettelijk te kwetsen. Iedereen zou het recht moeten hebben om te genieten van zijn leven, zolang dit genieten geen onnodige schade berokkent aan anderen. 

Het geloven is zo moeilijk te vatten en onder woorden te brengen, dat ik me meer richt tot de dingen die bewezen kunnen worden. Zoals: het lichaam van een mens die sterft, blijft liggen op de plaats waar het begraven is (of althans toch de onderdelen die niet verteren). Wat betekent dat het lichaam niet meer leeft na de dood. De geest is natuurlijk moeilijker te doorgronden en volgens mij zal daar nooit een wetenschappelijk antwoord op gegeven kunnen worden. Dat is ook waarom het geloven wordt genoemd.
Daarom dat ik geen energie meer wil verspelen om daarover na te denken, want dat is energie die ik kan gebruiken om mijn leven waarde te geven; dingen voor mezelf te doen, waardevol te zijn voor anderen.

Het komt op het volgende neer: ik kan me niet voorstellen wat er precies is na de dood, maar ik kan me ook niet voorstellen dat er niks meer is na de dood. De enige zekerheid die ik heb, is dat ik nu leef (en daar iets waardevols van wil maken) en dat ik ooit sterf.