Mens en samenleving: lezing prof. Paul Verhaeghe, idee 1:
"Wij leven in een neoliberale samenleving waarin alles een product geworden is. Bovendien gaat dit gepaard met een koppeling aan de zogenaamde meritocratie, waarbij iedereen verantwoordelijk geacht wordt voor het eigen succes of de eigen mislukking - dit is de mythe van de self made man. Als je slaagt, heb je het aan jezelf te danken, als je mislukt ook en het belangrijkste criterium is winst, geld - het moet opbrengen, dat is de boodschap. De nieuwe norm heet effectiviteit, het doel is materiële winst, de daarbij horende deugd hebzucht." (ik heb verschillende delen samengenomen die bij elkaar passen)
* Ik ga akkoord met deze stelling, ik had ze zelfs al in gedachten voordat ik de tekst las. Ik ga vooral het laatste deel bespreken: het belangrijkste in het leven is geld en iedereen wil er steeds meer en meer van hebben.
Dit is vooral merkbaar op de werkvloer, ook in beroepen waar mensen "het product" zijn:
- na een operatie willen ze je zo snel mogelijk uit het ziekenhuis, zodat er terug een bed vrijkomt voor andere patiënten. Bij een natuurlijke bevalling, om maar een voorbeeld te nemen, mag je nu nog 5 dagen (maximum) in het ziekenhuis verblijven. Vroeger (toen mijn moeder beviel) was dit nog 10 dagen.
- De verpleegsters krijgen zoveel minuten per patiënt.
Ik vind wanneer mensen 'het product' zijn, dat ze toch niet het gevoel mogen hebben dat ze 'een product' zijn. Het gaat hier wel om mensen en die mensen verzorgen (en daar hoort volgens mij ook het sociale en psychologische gedeelte bij). Maar verpleegsters kunnen waarschijnlijk niet anders, want die regels worden van bovenaf bepaald, of er is te weinig personeel om meer tijd aan de patiënten te besteden (en minder personeel = meer winst).
Overal is de werkdruk gestegen en wij moeten daar in mee. Of hebben we het zelf zo ver laten komen? Ik merk het ook waar ik werk: iedereen heeft zijn taak en wie klaar is, mag naar huis gaan. Daardoor zorgden mijn collega's dat ze heel vlug hun werk af hadden, zodat ze naar huis konden gaan. (ik ben nogal aan de trage kant, dus ik mocht zelden vroeger naar huis dan dat mijn uren 'erop zaten') Vroeger werd dit niet in het oog gehouden, maar nu de top van de bedrijven meer winst willen (zodat ze jaarlijks meer dan €200.000 zouden verdienen!), houden ze alles in het oog (waar ze maar op zouden kunnen besparen). Resultaat: Iedereen krijgt meer werk (want ze kunnen het aan binnen de tijd die ze daarvoor krijgen), dus zijn er minder mensen nodig voor dezelfde hoeveelheid werk, wat weer meer winst oplevert.
Hoewel er ook nog weinigen zijn die hun job doen uit echte overtuiging, vb. sommige leerkrachten willen echt iets met de kinderen bereiken, er echt een band mee opbouwen, hen echt iets bijbrengen, gewoon omdat ze het graag doen (in tegenstelling tot sommige leerkrachten die om 12u denken: nog 4u en we zijn er vanaf en op het einde van de maand is ons geld weer binnen).
Dus het kan wel anders, maar dan moet je bij jezelf ook de knop omdraaien, een job doen waar je je echt goed bij voelt (ook al verdient het minder goed), minder luxe voor jezelf, minder geld op je rekening als statussymbool. Gewoon teruggrijpen naar waar je echt gelukkig van wordt: de glimlach van je kind, tijd voor jezelf (je eigen hobby), tijd voor vrienden, tijd voor je gezin --> gezien dat het belangrijkste woord hier "tijd" is en niet "geld". Want hoeveel geld je ook hebt en wilt, geen enkel bedrag kan die 'zalige tijden' vervangen.
Die luxe is zo ingeburgerd, nochtans is het nog altijd een eigen keuze hé. We willen allemaal een afwasmachine, droogkast, microgolf,.. waarom? Omdat we geen tijd meer hebben om af te wassen, de was aan de wasdraad te hangen en deftig te koken. En waarom hebben we hier geen tijd meer voor? Omdat we te veel moeten werken om die afwasmachine en dergelijke te kunnen betalen.. we klagen allemaal over dat we te veel moeten werken, maar doen het allemaal onszelf aan..
BeantwoordenVerwijderenLangs de andere kant, onze samenleving zorgt er ook voor dat we meer geld moeten hebben. Als alle vriendjes van uw kind van 12j een gsm hebben, dan kan je toch niet anders dan ook 1 kopen + iedere maand een herlaadkaart? Of een pc met internet? Iedere tiener heeft dit nodig voor school. Er zijn scholen die enkel nog met de laptop werken.. als ouder kan je gewoon niet meer anders dan zoveel mogelijk geld binnenbrengen. Anders kom je niet rond. En dit ten koste van die 'zalige tijden'..
Ge hebt er dan natuurlijk ook die ferm meedoen aan de wegwerpmaatschappij, maar die moeten het dan maar zelf weten ;-)
Ik kan ook akkoord gaan met die stelling, maar ook onder druk mogen we niet vergeten dat we met mensen bezig zijn. En dat ligt alleen maar aan onszelf! Ook wanneer een verpleegkundige 11minuten krijgt om een bejaarde medemens te wassen en aan te kleden kan hij of zij daar zelf de grens verleggen naar het MENS_WAARDIG zijn. Je gaat in je eentje tegen de schreeuw van de winst en productiviteit in, en luistert naar je eigen waarden daarin. Jouw handelen kan als voorbeeld tellen voor anderen én voor je werkgever die met zijn boekhouding aan het uitrekenen is hoe hij meer kan omzetten per maand.
BeantwoordenVerwijderenZal het jou altijd in dank worden afgenomen? Neen! maar je hebt wel een goed gefundeerde en gegronde reden. Alleen moeten we dan voorzichtig zijn niet in de valkuilen te trappen datzelfde te misbruiken voor om onze eigen lagere inzet te verklaren.
En voor jezelf de rekening presenteren om enkel voor je eigen geluk te kiezen? Zeker een edelmoedige keuze de dag van vandaag. Al snel krijg je de stempel van "hippie" of "geitenwollensok". Het vergt enorm veel moed om daar voorbij aan te gaan zonder dat het je raakt, want de samenleving oefent een enorme druk tot conformiteit uit. je wordt al snel raar bekeken als je eens 3 jaar na elkaar NIET op vakantie gaat of geen auto in je bezit hebt...of als je zegt dat je kinderen geen GSM of laptop hebben.
Ik weet niet of leven puur uit idealisme nog wel kan? Maar ik ben er wel van overtuigd dat je zo veel mogelijk moet kunnen en durven je eigen grenzen te trekken zolang je maar een goede reden daarvoor kunt aanhalen. Verandering begint bij jezelf.
je hebt het mooi verwoord. Bazen zijn momenteel alleen maar bezig met de winst. Wat voor hen telt is je productiviteit. Maar ze houden weinig rekening met je welzijn en inzet. Werk je niet snel genoeg dan word je vervangen door een een andere werkkracht. En liefst eentje die niet veel kost, een buitenlander of een schoolverlater waar ze dan meer subsidies voor krijgen. Bedrijven kijken alleen welke maatregelen ze kunnen treffen om de productiviteit te verhogen maar ze treffen maar zelden maatregelen om het werk comfortabeler of aangenamer te maken. Je baas zal je een zetje geven als je je werk niet goed doet maar als je je werk goed doet dan word je hier maar zelden voor beloont. De druk wordt steeds maar meer en meer opgedreven!
BeantwoordenVerwijderen