Mens en samenleving: lezing prof. Paul Verhaeghe, idee 5:
"De vorige oplossingen zijn makkelijk, omdat ze aansluiten bij een intieme overtuiging: het is de schuld van De Ander, ik ben alleen maar slachtoffer. Begrijp: die ander (de allochtoon, de profiterende werkloze, de graaiende bankier, de meedogenloze manager) moet veranderen en dan wordt alles terug beter."
* Er zijn zowel mensen die akkoord gaan met deze stelling als personen die van het tegenovergestelde overtuigd zijn, nl. alle schuld ligt bij mij. In werkelijkheid ligt de waarheid (zoals vaak) tussenin.
Bij de eerste groep personen (die vinden dat de schuld enkel bij De Ander gelegd kan worden) past deze gezegde: "Je ziet de splinter in het oog van de ander, maar je ziet niet de balk in je eigen oog." Of beter: "Ik zie te vaak de splinter in de ogen van anderen, maar te weinig de balk in mijn eigen oog." Wat wil zeggen: de (kleine) fouten van anderen merk ik heel vlug op, maar ik ben blind voor mijn eigen fouten; ik zie mijn eigen fouten niet (of ik wil mijn eigen fouten niet zien/ niet erkennen).
Ik ben ervan overtuigd dat het zeer moeilijk is om een ander te willen veranderen (hoewel het makkelijk is de ander met de vinger te wijzen), want dat ligt buiten jezelf. De ander kan pas veranderen als hij dit zelf wil.
Ik ben ervan overtuigd dat het zeer moeilijk is om een ander te willen veranderen (hoewel het makkelijk is de ander met de vinger te wijzen), want dat ligt buiten jezelf. De ander kan pas veranderen als hij dit zelf wil.
Daarom is het makkelijker om bij jezelf te beginnen, om jezelf een spiegel voor te houden en te kijken wat JIJ anders kunt doen om de situatie/ de wereld 'beter' te maken. En dan zul je denken: IK maak het verschil niet; als alleen ik verander, dan verandert er niks in de wereld. Dit is een foute redenering, want alles wat jij (ik) als persoon doet (doe), heeft invloed op anderen. Dit laatste heb ik zelf ondervonden toen ik met mijn opdracht van 'Reflectie- en sociale vaardigheden' bezig was: het anders reageren van mij had wel degelijk een invloed kunnen hebben op het vervolg van het conflict. Als 1 persoon iets verandert in zijn gedrag, dan heeft dit ongetwijfeld invloed op verschillende andere mensen (die jouw voorbeeld misschien wel volgen en hun eigen gedrag aanpassen).
Anderzijds is het ook een uitdaging en heb je lef en moed nodig om jezelf een spiegel voor te houden. Jezelf blootgeven aan iemand anders is niet altijd makkelijk, maar jezelf blootgeven aan jezelf is misschien nog moeilijker. Dit houdt in dat je je kwetsbaar opstelt, je fouten durft zien en toegeven, en daarboven nog een manier probeert te vinden om deze fouten recht te zetten of om het in de toekomst beter te doen. Wanneer je je kwetsbaar opstelt tegenover iemand anders, dan gebeurt dit in een omgeving van vertrouwen. Meestal toont die andere persoon begrip; hij/zij kan je troosten, terug oppeppen, helpen om een oplossing te vinden. Maar wanneer je jezelf een spiegel voorhoudt, sta je alleen met jezelf. Je moet echt sterk zijn om dit te kunnen, zonder jezelf volledig lam te maken, zonder jezelf de grond in te boren en een stuk uit je zelfvertrouwen te nemen?
Maar eens je dit aandurft en echt eerlijk bent met jezelf, dan krijg je meer inzicht in jezelf (en dus ook in anderen en de wereld) en dat zorgt ervoor dat je sterker staat.
Het liedje van Michael Jackson "Man in the mirror" is hier echt een mooie verwoording van, maar ik ga er geen fragment uit halen, want ik heb gezien dat 1 van mijn collega's dit al gedaan heeft op haar blog (en het is niet de bedoeling dat we elkaar kopiëren).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten